Bedir gazası, Hz. Muhammet’in önderliğindeki Müslümanlarla puta tapan Mekkeliler arasında yapılan ilk savaş (13, 15 ya da 17 mart 624). Suriye-Mekke yolu ile Mekke-Medine yolunun birleştiği yerdeki Bedir denilen yerde meydana geldiğinden bu adla anılır. O tarihlerde Suriye’den gelen kervanlar Medine yakınlarından geçerken birçok Medineliye saldırıyor ve Müslümanları rahatsız ediyorlardı.
Müslümanlar, bu durum karşısında puta tapan kervanlara baskın yapılmasını kararlaştırdılar. Hz. Muhammet, Ebu Süfyan’ın zengin bir kervanla Suriye’den Mekke’ye doğru yola çıktığını öğrendi. Ebu Süfyan da Medinelilerin kendisine bir baskın yapabileceklerini hesaplayarak Mekkeli puta-tapanlardan yardım istedi. Kendisine Ebu Çehil komutasında 950 kişilik bir kuvvet gönderildi.
Hz. Peygamber, durumu savaştan bir gün önce öğrendi. Ertesi gün iki taraf da Bedir’e gelmişlerdi. Ancak, el – Akankal adlı bir tepe Müslümanların ve putataparların birbirlerini görmelerini engelliyordu. Ertesi gün Hz. Muhammet 305 kişiden oluşan kuvvetin yerini değiştirdi ve düşmana en yakın olanının dışında bütün su kuyularını kumla doldurdu, içinde su kalan tek kuyunun başına da adamlarını yerleştirdi. Böylelikle su gereksinmesini gidermek için putataparlar ister istemez savaşmak zorunda kalacaklardı. Çok geçmeden çarpışmalar başladı. Mekkeliler kesin bir yenilgiye uğradı. Aralarında Ebu Cehil ve Mekkeli 12 önde gelen kişinin de bulunduğu 70 kişi öldürüldü, bir o kadar da tutsak alındı. Müslümanlar ise 15 şehit verdi. Bu savaş, Mekkeli puta tapanlara her yönden ağır bir darbe oldu, Müslümanların kendilerine olan güven ve imanlarını artırdı. Bedir Savaşı’na katılan Müslümanlara soylu bir tabaka gibi bakıldı ve kendilerine bedriyyun denildi.