Ağa Türkiye’de, özellikle Osmanlı döneminde, toplumda ayrıcalıklı bir konumu ve otoritesi olan kişilere verilen ad.
AĞA köylerde ve küçük kasabalarda, sözüne değer verilen kişilere verilen unvan.
Eskiden derebeyi gibi nüfuzlu olanlara ve Osmanlı saray, askerlik ve yönetim örgütünde başta bulunanlara verilen unvan: Kızlarağası, Yeniçeri ağası, Silahtarağa.
Bazı bölgelerde büyük erkek kardeş.
Ağa sözcüğü günümüzde bir hitap olarak, köylerde ve küçük kasabalarda saygı sözcüğü olarak kullanılmaktadır:
Mehmet ağa, Ali ağa gibi. Bu durumda kentlerdeki bey ve beyefendi hitaplarının yerini tutar.
Ağa sözcüğü başlangıçta askeri ve idari makam adlarıyla birleştirilerek yeniçeri ve sipahilerdeki belli rütbeleri (kapıkulu ağası, yeniçeri ağası), padişah ailesine mensup kimi kişileri ve padişahın haremini denetleyen görevlileri (haremağası, kızlarağası vb) belirtmek için kullanılırdı. Sonra daha alt rütbelerdeki subaylara ve saygı belirtisi olarak aile reislerine, köy yöneticilerine, büyük toprak sahiplerine verilen bir ad oldu. Cumhuriyet döneminde resmi bir unvan olmaktan çıktıysa da halk arasında kullanılmaya devam etti.
Saygı belirten bir sözcük olarak Ağa İslamiyette dinsel önderler için, özellikle Şii Müslümanların Ismaili tarikatının önderleri için kullanılır.