Alem. Evren, acun, kâinat, sözcük genel olarak gökyüzünde ve yeryüzünde var olan her şeyin birliğini, bütünlüğünü belirtir. Ayrıca, düzenliliği de dile getirmektedir . Yunanca kosmos sözcüğünün karşılığı, khaos (kargaşa)’un karşıtıdır.
Kuran’a göre, Tanrı, evrenin dışındadır ve âlemlerin yaratıcısıdır.
Âlem, çeşitli Arapça sözcüklerle birleşerek değişik içerikli tamlamalar oluşturmuştur. örneğin, Âlem-i anasır (maddi âlem), âlem-i asgar (insan), âlem-i bâki (öte dünya), âlem-i fâni (dünya), gibi.
Eflatun, düşünce sisteminde âlemi, ideler âlemi, duyular âlemi olarak ikiye ayırmış, psikolojide ise insanın iç dünyasına iç âlem karşıtına ise dış âlem denilmiştir.
Âlem halk dilinde ayrıca değişik anlam ve biçimlerde kullanılmıştır, örneğin, sanat âlemi (sanat çevresi), evlilik âlemi (evlilik dünyası), dostluk âlemi (dostluk dünyası), eğlence âlemi (eğlence ortamı) gibi.
ALEM. Cami, türbe, medrese, çarşı, imaret, kapalı çarşı gibi yapılardaki kubbe ve minarelerin tepeleri ile sancak direğinin üzerine konulan tepelik,
Alemlerin en üstüne konan kısım ay biçiminde olur. Ayrıca nal, zambak ve boynuz biçiminde yapılanlar da vardır.
İlk bakışta göze çarpan kısımları tepedeki aydır. Bu ay, bir yüzü Kabe‘ye karşı gelmek üzere konulmuştur. Ayın İKİ kolundan geçen dikey doğru Kâbe yönünü gösterir. Tüm camilerin kubbe ve minarelerindeki alemler hep bu durumdadır.
Ahşap çatıların en yüksek yerine süs olarak konulan madenden veya taştan yapılan alemler ise başlı başına bir araştırma konusu olabilecek kadar zengindir. Madeni olanlar çoğunlukla bakırdan yapılır, üstüne altın yaldız sürülür. İçleri boştur, genellikle düşey bir eksene geçirilmiş boncuk gibi toparlak şekilli altı parçadan oluşmaktadır. Bu parçalar aşağıdan yukarıya sırası ile şöyledir: Küp, alt bilezik, armut, boyun, bilezik, ay.
Eski Türkler çadır ve binaların tepelerine alem koymuşlar ve bunlara mon-cuk adını takmışlardır. Kullandıkları moncuklar genellikle ay şeklinde olmuştur. Ay, Sümer, Eti, Fenike ve Asurluların yanında Bizanslılarca da kullanılmıştır. Eski Mısırlılar, alem olarak ilâhların ve kutsal hayvanların küçük bir şeklini taşımışlar, Romalılar ise, çeşitli dönemlere göre değişik tipler kullanmışlardır. Romalılar, en çok kanatları açık kartalı simgeleştirmişler-dir.
ALEM. Bir gücün, bir topluluğun simgesi, bayrak. Alem, eski çağlardan bu yana çeşitli topluluklarca bir simge olarak kullanılmış, bireyler ve toplumlar, karşıt toplumların alemlerine bile saygı göstermişlerdir. Eski Türkler alem olarak örneğin boynuz ve kurt resmini, Hıristiyanlar haçı, Bizanslılar iki başlı kartalı kullanmışlardır. Mussolini yönetiminde italya’da balta olarak bağlanmış değnekler, Hitler Almanyasında ise gamalı haç simge olmuştur.
Türkiye Cumhuriyeti’nin alemi ise ay ve yıldızdır