Arkaik resim sanatı, arkaik rölyef biçimlendirmesinin özelliklerini taşır.
Primitif halk sanatlarının resim anlayışı, arkaik resmin ilk döneminde aynen görülür. Yani, çeşitli olayların şematik figürlerle ifade edilmesi devam eder.
Figürlerde, vücut cepheden, baş ve ayaklar yandan gösterilir. Vücut normal ölçülerinde gerçeğe yakın olarak resmedilir. Kompozisyon içindeki figürler birbirlerini kesmezler. Yani birbirleri üzerine gelecek şekilde resmedilmezler.
Yüzlerde kişisel ifade yoktur. Figürler belli kişileri temsil ederler. Figürlerin büyüklükleri, toplumdaki hiyerarşiye göre belirlenir.
Figür resimleri daima yazıyla yan yana ve iç içedir. Resimler, dinlerin ya da devlet şeklinin yapısına göre temsil edici, ya da hikaye edici bir özellik taşır. Resimler süs niyetiyle yapılmazlar.
Arkaik üsluplu resim, şematik, kaba ve katı biçimlerdedir. Bunlar, din ve devlet kurumlarındaki önemli kişilerin hayatlarını sembolik olarak yansıtırlar. Ya da o kişilerin bizzat kendisi olarak kabul edilirler.
Adnan Turani / Dünya Sanat Tarihi