Binicilikte temel ilke denge, oturuş, kol ve bacak hareketlerinde bütünlük sağlayarak sevecen davranışlarla atı yönlendirmektir. Her hareket de atın doğal ağırlık merkezi yer değiştirir. Üstünde binici olan bir at. kendi ağırlığının beşte birine yakın dengesiz bir yük taşır; bu bakımdan olabildiğince atın hareketlerine uyum sağlama görevi biniciye düşer.
Ata binmeden önce, eyerin gerek at, gerek binici için uygun olup olmadığına bakılır. Oturuş biçimi binicinin amacına göre değişir; binici uygulayacağı hareketlerde gereken serbestliği sağlayacak rahat bir oturuşu benimsemelidir.
Atın hareketleri. Atın doğal hareketleri yürüyüş (adeta), tıns (süratli) ve dörtnaldır. Atlar bütün bu hareketlerin yanı sıra, birinden ötekine geçişi de rahatça gerçekleştirecek biçimde eğitilir. Adeta ve dört-nalda, atın başı önce aşağı ve ileri, sonra yukarı ve geriye hareket eder; binici de bu hareketleri elleriyle izler. Hayvanın başı yalnızca tırısta hareketsizdir.
Yürüyüş dört vuruşlu, ağır ve ritmik bir harekettir; at sırasıyla sol arka, sol ön, sağ arka ve sağ ön bacaklarıyla adım atar. Her adımda iki ya da üç ayak aynı anda yerde kalır. Arka. sol Ön ayaklar birlikte adım atar, ardından sağ ön adım gelir Binici, tırısta olduğundan daha çok öne eğilerek, ağırlığını üzengilere verir
Hız kazandıkça dörtnala geçilir. Atın hızı 48 km/sa”yı geçince, binici butün ağırlığını ön tarafa verir. Hareketler kemerle aynıdır; bazı uzmanlara göre dörtnal, özellikle uzun mesafe koşularında, dört vuruşlu bir hareket biçimini alır.
Ayrıca bu dört hareketten tümüyle bağımsız ya da birinden öbürüne geçiş aşamasında yer alan hareketler de vardır. Bazı altla yalnızca bu belirli hareketleri yapmak için yetiştirirler. Bir çeşit bozuk tırıs olan rahvan en çok bilinen yapay yürüyüş biçimlerindendir