EKİN a. (ekmekten ek-in). 1. Tahılın ekimiyle biçimi arasında aldığı durumlara verilen ad: Ekinler henüz yeşermedi. Ekinleri biçmek. 2. KÜLTüR’ün eşanlamlısı. 3. Ekin iti gibi, çevresindekilere tepeden bakan, burnu havada kimseler için kullanılır.
Ekin sonu, buğday tarımının yaygın olduğu bazı yörelerde, hasadın son günü düzenlenen tören
Ekin sonu, bir tür bolluk töreni niteliğindedir. Ekin biçme işinin bitiminden bir gün önce mal sahibine haber gönderilir, o da ertesi gün için yemekler hazırlatır. Son gün tarlada çalışanlar maniler, türküler söyler ve işin bitimine az bir zaman kala “Güzün ekerler ekini, yazın keserler kökünü, Tanrım bunun sebebi, verelim Muhammed’e salavat” diyerek hasadı bitirirler Herkes son başak demetini başının üzerinde döndürerek havaya savurur, hep birlikte yemek yenip eğlenilir. Bu törenin gelecek yılın bereketli olmasını sağlayacağına inanılır.