Divan edebiyatında gazellerde, kasidelerin nesip bölümlerinde sık sık bezmden, bezme katılanlardan, bezmin coşkunluklarından söz edilir. Sakinamelerde konuyla ilgili geniş ayrıntılar yer alır.
Mesnevilerde kahramanların eğlendikleri, sevgililerin baş başa geçirdikleri içkili toplantılarda ise divan edebiyatının klişeleşmiş dünyası yanında zaman zaman yerel görünüşler de yansıtılır. Mehtaplı bahar gecelerinde bağ ya da bahçede düzenlenen bezme sevgili ya da güzel, nedim, arkadaş, mutrip (çalgıcı), okuyucu (hanende, hınyager [şarkıcı], kavval [çok konuşan, geveze]), rakkas (dansçı) ve tütsücü katılır. Saki, içki sunar. Burada herkes eşittir. Kebap, nukl (meze), elma, ayva, nar, bezmin vazgeçilmez öğesi olan şarap, şarap içerken kullanılan desti, piyale, kadeh ve şişe çok sık anılır. Çerağ ya da şem (mum) ışığında kurulan bezmin gözde çiçeği gül, en çok sözü edilen hayvanlar da bülbül ve tutidir. Musikisiz bezm olmaz; sazlardan çeng ile def tercih edilir. Musiki ve raks nedeniyle sık sık zühre yıldızı anılır. Sabahlara kadar süren bezmlere “bezm-i şahi” ya da “bezm-i sultani” adı verilir Şairler padişahları, devlet büyüklerini överken arada rezmi de (savaş) da anarlar. Bezmden sonra rezme, rezmden sonra da bezme özlem duyulur. Dünya ve sevgilinin yüzü bezme benzetilir.