Garipname Aşık Paşa’nın tasavvuf ve ahlak konulu öğretici mesnevisi (1330).
Bir nüshası Beyazıt Devlet kütüphanesi no. 1838’de kayıtlıdır. 12 000 beyit kadar olan mesnevi önsöz, giriş, evrenin yaratılışı, Hz. Muhammed ile Aşare-i mübeşşereye (cennetle müjdelenen on kişi) yazılan naat ve mersiyelerden sonra on bölüme ayrılır. Her bölüm kendi sayıları ile ilgili konuları içerir: Birinci bölümde birliğin yarar ve üstünlükleri üzerinde durulur; ikinci bölümde yer-gök, kara-deniz, dünya-ahiret gibi ikiliklerden söz edilir; üçüncü bölümde dünya, eşya, insan üçlüsü; dördüncü bölümde dört unsur (hava, su, toprak, ateş) ve dört mevsim; beşinci bölümde beş duyu, dünyanın beş kapısı; altıncı bölümde dünyanın altı günde yaratılışı, altı yön; yedinci bölümde yedi iklim, yedi kat gök; sekizinci bölümde, sekiz cennet; dokuzuncu bölümde dokuz felek, halkın dokuz türlü vasfı; onuncu bölümde da cennetle müjdelenen on kişi, on nasihat gibi konu-, lar ele alınarak bunlar hakkında bilgi verilmiştir.
Aruz vezninin fâilâtün fâilâtün fâilün kalıbına göre düzenlenen kitap on bölümdür, her bölüm işlenen konuların savısına göre tekrar on küçük bölüme ayrılır. Eserde kanaat, doğruluk, sadakat, marifet, hakikat, şeriat, irfan, ibadet, fazilet gibi değişik konuların din ve tasavvuf deyimleri, bunların önemleri, dereceleri birer hikâye veya fıkra ile açıklanır. Dili oldukça yumuşak ve akıcıdır. Bugün unutulmuş pek çok Türkçe kelimeyi bir araya getiren eser, Türk, dili ve dil tarihi bakımından önemlidir.
Aşık Paşa, eserinde Türkçenin zenginliğini, anlatım gücünü, birçok derin konulan açıklayacak kadar yeterli olduğunu ileri sürer.