Geleneğe, eski alışkanlıklara dayanan şey için kullanılır: Geleneksel oyunlar, yemekler, giysiler. Gelenek niteliği almış, belli aralıklarla tekrarlanan şey için kullanılır: Geleneksel pilav günü.
Geleneksel eğitim, program, yöntem, öğrenci öğretmen ilişkileri, derslik düzeni bakımından çağdaş eğitime ters düşen eğitim türü.
—Tiyatro. Geleneksel tiyatro, türk tiyatrosunda hem halk tiyatrosu (karagöz, meddah, ortaoyunu, vb), hem de köy seyirlik oyunları geleneğini kapsayan tiyatro türü.
Geleneksel Eğitim Anlayışı. Bu tür eğitimde sınıf içi çalışmalarda etkin olan öğrenciler değil, öğretmenlerdir. Öğretim programında yer alan konular öğretmen tarafından anlatılıp açıklanır; öğrencilerin birlikte çalışmalarına, tartışmalarına pek olanak tanınmaz. Öğrencinin başarısı, kendisine anlatılanları bellek gücü ile anımsamasına bağlıdır. Derslikte öğrenciler yüz yüze yan yana değil, sıralarda arka arkaya otururlar. Hoşgörüden çok, katı bir otoriteye önem verilir. Ders araçları, genellikle yalın bir nitelik gösterir.
Geleneksel tiyatro, genellikle yazılı metne dayanmaz, ancak, kurgu ve konuÅŸmalar çoÄŸunlukla belli bir konu çevresinde geliÅŸir. Bir baÅŸka niteliÄŸi de süreklilik taşımaması, kapalı salon ve dekor gibi öğelere gereksinme duymayışıdır. Düğün, eÄŸlence, bayram gibi vesilelerle oynanan oyunlarda kiÅŸilerin karakter niteliÄŸi yoktur; hepsi önceden belirlenmiÅŸ, kalıplaÅŸmış tiplerdir. Soyutlama, alegori, taklit, doÄŸmaca iç içedir. Bazı oyunların deÄŸiÅŸmez kuralları ve yapısal özellikleri vardır (örneÄŸin, karagöz oyunları “mukaddeme”, “muhavere”, “fasıl”, “bitiÅŸ” gibi bölümlerden oluÅŸur). Köy seyirlik oyunlarında ise animizm, ÅŸamanlık gibi eski ritüel-lerden izlere rastlanabilmektedir.
Geleneksel türk tiyatrosu dramatik (meddah, kıssahan, kukla, ortaoyunu, Bitlis zeybeği vb.) ve dramatik olmayan (sihirbazlık gibi gözbağcılık oyunları, gürz-baz, şişebaz, cambazlık gibi güç ve denge oyunları, maymunbaz, ayıbaz gibi hayvanlarla yapılan gösteriler vb.) nitelikte oyunlar içerir. Sözsüz oyunlar içinde de dramatik olanlar bulunmaktadır.
Geleneksel tiyatronun açık biçim ve göstermeci öğeleri çağdaş türk tiyatrosunda, A. K. Tecer, H. Taner, A. Nesin, O. Arayıcı, H. Zeybek gibi yazarlarca da denenmiştir.