Gerdanlık olayı, Hz. Muhammed’in eşi Ayşe’nin adının karıştığı, kanıtlanmamış dedikodu. Beni Mustalik seferinden dönüşünde (628) Hz. Peygamber’in yanında eşi Ayşe de kafilede bindiği bir devenin üzerinde mahfe (örtülü, kapalı binek yeri) içinde ona eşlik etti. Ayşe, mahfenin içindeyken perdeler kapatılıyor, dışına çıkınca açılıyordu.
Medine yakınlarında kafile konaklayınca Ayşe apdest almak amacıyla kafileden ayrıldı. Dönüşünde akik gerdanlığını düşürdüğünü anlayarak gerdanlığı aramak için apdes aldığı yere gitti. Ancak, bu arada mahfenin perdelerini açmayı unuttu. Perdeyi kapalı görenler, Ayşe içeride sanarak boş mahfeyi deveye yükleyip yola devam ettiler. Ayşe, dönüşünde kimseyi bıraktığı yerde bulamayınca bir süre bekledi ve bu sırada oradan geçmekte olan Safvan bin Muattal’ın devesine binerek Medine’ye döndü. Bu olay, Medine’deki islam cemaati arasında tepki ile karşılandı, dedikodulara yol açtı ve Ayşe suçlandı.
Ayşe’yi suçlayanlar arasında Mistah bin Usasa, Hamna bin Cehş ve şair Hasan bin Sabit gibi ünlü sahabeler de vardı. Hz. Muhammed, durumu Ali ve Usame bin Zeyd’e danışarak ne yapılması gerektiğini sordu. Usame, Ayşe’yi suçsuz görürken Ali Hz. Peygamber’e Ayşe’yi boşamasını önerdi. Olay bu yönde gelişirken Hz. Muhammed, eğer Ayşe gerçekten suçlu ise, bunun dört tanıkla kanıtlanması, ve inanılır bilgileri vermeyenlerin tanıklıklarının geçersiz olacağı yolunda vahiy indiğini bildirdi. Sorun böylece çözüme kavuştuktan sonra, bazı kaynaklara göre Ayşe bir kez daha Hz. Peygamber ile yolculuğa çıktı. Bu yolculukta da gerdanlığını kaybedince kendisi aramayıp adamlarına arattı. Namaz için aptes almak istediğinde su bulamayınca, Hz. Muhammed su bulunamayan yerlerde kum ile abdest alınabileceği (teyemmüm) kuralını getirdi.