Hatip: Bir topluluk karşısında söz söyleyen kimse, konuşmacı: Hatibin sözünü kesmeden, sabırla dinlemek. Hatip: Etkili, güzel, düzgün konuşmasıyla bir düşünceyi anlatmada, bir duyguyu aşılamada başarılı olan kimse: Toplantıda unlu bir hatip de konuşacak. Hatip kılıcı, göstermelik, faydasız şeyler için kullanılır.
Cuma ve bayram namazlarında cami ve mescitlerde minber’de hutbe* okuyan din görevlisi. (Hatibin, hutbe sırasında aptesli, namaz kılabilecek giysiler içinde olması ve hutbeyi ayakta okuması vaciptir. Hatip ile imamın aynı kişi olmaları gerekmez. Hatip, konuşmasını [hutbe] ( Hutbe Nedir? )cuma namazlarında namazdan önce, bayram namazlarında ise sonra yapar.)
Hatip ebrusu, XVIII. yy.’da Ayasofya hatibi Mehmet Efendi’nin buluşu olan bir tür ebru. Hatip ebrusunda, açık renk zemin üzerine, kalın bir iğneyle, küçük aralıklarla birer damla koyu renk boya damlatılır. İç içe birkaç kat renk de katılabilir, ince bir iğne ya da tek at kuyruğu kılı bu damlalar üzerinde aşağıdan yukarıya, sağdan sola gezdirilerek damarlı mermere benzeyen desenler, çarkıfelek, yürek, yıldız, vb. motifler elde edilir.