Devler, türk masallarının vazgeçilmez motiflerindendir. İriyarı, güçlü, insan azmanı yaratıklar olarak betimlenirler. Masallarda genellikle devler kaba gücü, masal kahramanı ise zekâyı, aklın gücünü simgeler.
Devler, Kaf dağının ardında insanlarınkine benzer bir yaşam sürerler. Evlenirler, çocukları olur, gündüz işe giderler, karıları evde kalıp çocuklara bakar, yemek hazırlar. Kiminin tek gözü vardır, kiminin bir dudağı yerde, bir dudağı göktedir. Masal kahramanı, çoğu kez devi kandırarak ya da gizlice sütünü emip “oğulluğu” olduğu dev anasının yardımını sağlayarak, ellerinden kurtulur, devin kırk odalı saraylara sakladığı kişileri kurtarırlar. Masallarda dev ve masal kahramanı arasında geçen olaylar, bir anlamda kötülüğün akıl gücüyle yenilmesini simgeler.