Abayı Yakmak Hikayesi Kısaca. Abayı yakmak deyiminin hikayesi kısaca özeti. Abayı yakmak deyimi nereden gelir hikayesinin özeti
ABA, Yünden dövülürek yapılan bir çeşit kaba kumaştır.
Abadan yapılmış elbiseleri özellikle tekkelerdeki dervişler ve medreselerde ders gören talebeler giyerlermiş.
Çok eskiden, bir kış günü, abalarına bürünmüş dervişler ocak başında toplanmışlar şeyhlerini dinliyorlarmış. Şeyh, öyle tatlı bir bahsi, öyle tatlı anlatıyormuş ki, tüm dervişler adeta kendilerinden geçmişler. Bir ara ocaktan sıçrayan küçük bir kıvılcım, dervişlerden birinin abasına konmuş.. Yün aba, için için yanmay başlamış. Ancak ne, abası yanan derviş, ne şeyh efendi, ne de diğer dervişler, uzunca bir müddet, abanın tutuştuğuunu fark edememişler. Nice sonra, duman, alev ve yanık kokusu iyice hissedilir olmuş da, sohbetin cazibesinden ayılıp ateşi söndürmüşler.
Abayı yakmak deyimi, âşık olmak, kendinden geçmek manasında kullanılır. Abayı yakmak: Aşık olmak tutulmak anlamında kullanılan bir deyimdir.
Nina kurtulacağına sevinmiyor, gamlı gamlı eşinden ayrılmış kuş gibi düşünüyor. Öksüz “Kumandana abayı yakmış olmalı” dedi’
Kaynak: Deyimler ve Öyküleri Selim Gündüzalp