Acente nedir, ne demek, sözlük anlamı nedir? Acente çeşitleri, özellikleri hakkında bilgi
Denizyolları İşletmeleri, bankalar, ticarethaneler işlerini yürütmek için genellikle başka yerlerdeki kişi veya kuruluşlarla işbirliği yaparlar. Acenteler bağımsız oldukları gibi bir merkeze bağlı da olabilirler. Türkiye’de acente ile ilgili kurallar, Türk Ticaret Kanunu’nda yer almıştır. Kanunun çeşitli maddelerinde, acentelerin nitelikleri, yetkileri, yükümlülükleri ve hakları gibi konular düzenlenmiştir.
Ticari konularla ilgili belirli işleri üstlenen ve genellikle de aracılık yapan kişi ya da kuruluş; temsilci: Her kentte bir satış acentemiz, ayrıca bir bakım servisimiz var. Bankanın yabancı ülkelerde 20 kadar acentesi var.
Acenteden çıkma, yeni, hiç kullanılmamış taşıt için söylenir.
Borsa acentesi, resmi olarak görevlendirilmiş, aracılık imtiyazı olan ve yalnızca müşteri ad ve hesabına aracılık yapan borsa üyesi. Tic. Tek acente, belli bir bölgede, müşteri çevresini genişletmek için girişimlerde bulunmaya, bir markayı tanıtmaya yetkili tek kişi.
Acente, ticari mümessil, ticari vekil, satış memuru ya da müstahdem gibi tabi sıfatı olmadan, bir sözleşmeye dayanarak, belirli bir yer ya da bölgede, bir ticari işletmeyi ilgilendiren sözleşmelerde sürekli aracılık etmeyi ya da bunları o işletme adına yapmayı meslek edinen kişi.
Aracı acente, temsil ettiği ticari işletmeye aracılık yapan, onunla diğer tarafı bir araya getirerek sözleşme yapılmasına katkıda bulunan acente. Seyahat acentesi, kâr amacıyla turistlere turizmle ilgili hizmetler sunan ticari kuruluş. Sigorta acentesi, sigorta sözleşmelerinin yapılmasına aracılık eden kişi. Temsili acente, ticari işletme adına sözleşme yapma yetkisine sahip olan acente.
Borsa acentesi, ülkemizde 1447 sayılı yasayla 1929 yılında kurulan eski borsa düzeninde önemli bir aracı türüydü. Fransız sisteminden alınmış olmakla birlikte, bu sistemden bazı yanlarıyla farklıydı: örneğin, borsa acentesi yanında ikinci derece aracılık rolü oynayan cober, kulisiye, banker gibi başka aracı türleri de vardı. Acente, tüccar sayılmaz, portföy işletemezdi. Teminatları bireyseldi. Fransa’daki gibi, ortak bir teminat yöntemine de bağlı değildi.
Ülkemizde borsa acenteliği, 1447 sayılı yasayı kaldıran 91 sayılı kanun hükmünde kararnamenin yayımlanması ve yürürlüğe girmesiyle 1985’te sona erdi.
Acente, tacir yardımcılarından biridir. Acente bağımsız bir tacir yardımcısıdır ve kendisi de tacirdir. Acentelik bir sözleşmeye dayanır. Sözleşmenin yazılı olması şart değildir, ancak uygulamada yazılı sözleşme kullanılır. Acente belirli bir yer ya da bölgede tekel hakkına sahiptir.
Acentelik, sürekliliği olan bir faaliyettir. Acentenin bu niteliği Türk Tic. k.’nun 116/1.maddesinde “meslek edinmek” deyimi ile dile getirilmiştir. Acente, çalışma alanı içinde her türlü ihbar, ihtar ve protesto gibi hak koruyan açıklamaları müvekkili adına yapmaya ve bunları kabule yetkilidir. Acentenin müvekkili adına sözleşme yapabilmesi için onun yazılı izni gerekir. Yetkisi olmadığı halde müvekkili adına sözleşme imzalarsa, müvekkilinin durumu öğrenir öğrenmez, diğer tarafa sözleşmeyi kabul etmediğini bildirmesi gerekir. Aksi halde sözleşmeyle bağlanmış olur. “Acente fiilen aracılıkta bulunduğu işlemlerden ya da aracılıkta bulunmamakla birlikte bölgesi içindeki kişilerle müvekkili arasında doğrudan doğruya yapılan ve kendi tekeline giren işlemlerden dolayı ücret isteme hakkına sahiptir.