Açık sahne, plattorm sahne olarak da bilinir, seyircilere doğru uzanmış bir platform biçiminde olan tiyatro sahnesi. Üç tarafı seyirciyle çevrili olan açık sahnede, ön sahne (proskenion) bölümü bulunmaz. Açık sahne İspanyol tiyatrosunun 1570’lerde başlayan altın çağında corral’larda (tiyatro salonu) ve Japonların geleneksel No tiyatrosunda bulunurdu.
Açık sahne, hanların avlularında kurulan sahnelerin gelişmesiyle ortaya çıktı. Elizabeth çağında Londra’da yapılan içlerinde Globe’un da yer aldığı ilk tiyatro salonlarında kullanıldı.
17. yüzyılın ortalarından 20. yüzyıla değin, tiyatro yapılarında ön sahne egemen oldu. Bu dönemin sahneleme tekniğındeki egemen akım, sahnede gerçeklik yanılsaması yaratmaktı.
Yalnızca ön bölümü seyircinin görüşüne açık olan sahne biçimi, bu yanılsamanın yaratılmasında en elverişli biçimdi. Açık sahneler, yanılsama etkisi sağlayan teknikler yerine, oyuncu-seyirci ilişkisini ön
planda tutan çağdaş yapımlarda yeniden kullanılmaya başlandı. Bunun dışında, Shakespeare oyunlarını ilk sahnelendikleri dönemin özgün koşullarında oynamayı amaçlayan, Stratford’daki (Ontario, Kanada) Shakespeare Festival Tiyatrosu’nda ve benzeri bazı başka tiyatrolarda uygulandı.
