Adana ilinde amele ücretleri ne kadardı, nasıl belirlenirdi? Kim ne kadar ücret alırdı?
Ameleler, amele pazarında toplandıkları zaman, çeşitli çiftliklerdeki çalışma ve toprak koşulları konusunda birbirlerini haberdar ederlerdi. Çiftçilerin ameleye verdikleri yemeğin ve yatacak yerin niteliklerini birbirlerine anlatırlardı. Bu bilgi akışı, bir anlamda amele ücretini de belirlerdi. 19201i yılların ortalarında çalışma koşullarının iyi ya da kötü oluşuna göre haftalık ücret götürü olarak 4 ilde 6 lira arasında değişiyordu.
I. Dünya Savaşından önce, her amele için 2 kuruş olarak saptanan yemek bedeli bu yıllarda 30-40 kuruşa çıkmıştır. Yemekler fasulye, mercimek, bakla, bulgur, ekmek su ve ayrandır.
Nitelikli işçi sayılan makinist ve lokomobil sürücülerinin savaş öncesinde 30 altın lira olan aylık ücretleri 1920’li yılların ortalarında 70 ile 200 lira arasında değişiyordu.
Aylık ücret alan “tutma’lar savaş öncesinde 1-2 altın lira alırlardı. Bunlar çift sürme, tohum ekme. ürün taşıma, gibi çiftlik dışında işlerde çalıştıkları gibi, uşçılık, yamaklık, gibi çiftlik işlerinde de çalıştırılırlardı. 1920’lerin ortalarında 60 liradan düşük ücretle çiftlik aşçısı bulmak olanaksızlaşmıştı.
Yıllık ücret ödenen arabacı, seyis vb. işçilere!. Dünya Savaşı’ndan önce 20altın lira ödenir, yanı sıra 20 kuruş değerinde I Çift kundura verilirdi. 1920lerin ortalarında ayrıca pamuk bezinden bir kat elbise ve bir paltoda verilmekteydi.
(“Adana ve Havalisi Hakkında iktisadi Tetkikat”. Ayın Tarihi cilt; II. numara: 33,1926).