Otomatik vezne makineleri ya da ATM’ler 1980’lerin ortalarında Amerikan bankacılığının bir parçası haline geldi. Yatırımcılar aslında otomatik banka makinelerini 1930’ların sonları gibi epey eski bir tarihte denemeye başlamıştı. Prototip ise Luther Simjian tarafından, 1939’da icat edildi. Gerçek dünya için pek de hazır olmayan bu “duvardaki delik”, başarılı olmayan bir test sürecinin ardından bırakıldı ve ilk nakit verme makinesi 1967’de, Barclay’s Bank’in Kuzey Londra’daki bir şubesinde kullanıma girdi. John Shepherd-Barron’un icat ettiği bu makine, üzerine karbon 14 ile bir kişisel tanımlama numarası (PIN) işlenmiş kağıt fişler alıyordu. Bir yıl içinde nakit makineleri Fransa, İsveç ve İsviçre’de de kullanılmaya başladı, çok geçmeden ABD ve Japonya’ya ulaşmışlardı.
1960’ların sonlarında Atlas Okyanusunun her iki yanında daha sofistike bir banka makinesinin geliştirilmesi için çalışmalar devam etti.
Ancak bu makinelerin modern bankacılıkta gerçek anlamda ön plana çıkması, ertesi yıl, Amerikalı Don Wetzel’in bir ağ ile birbirine bağlı ATM’leri tanıtmasıyla gerçekleşti. Wetzel ve bagaj taşıma şirketi Docutel, 1995’te Smithsonian Amerikan Tarihi Ulusal Müzesi tarafından modern ATM’nin kurucuları olarak resmen tanındı.
Temelde bir ATM, telekomünikasyon yoluyla ana bankasından enformasyon ileterek çalışır. ATM’ler insanların esnek olmalarını ve bir anda içlerinden gelen alımları gerçekleştirmelerini, ayrıca para yatırma, para aktarma ve hesaplarını kontrol etme gibi işlemler yapmalarını mümkün kılar. Bazıları posta pulu almanıza bile izin verir.
1970’lerin başlarında Docutel Corporation (otomatik bagaj taşıma makinelerini de yaratan şirket), Chemical
Bank’in New York’taki bir şubesi için Kredi Kartı Otomatik Nakit Dağıtıcısı’nı kullanıma soktu. Bu makine teknik olarak bir ATM olmakla birlikte, müşteriler açısmdan en önemli farkı, şifreli manyetik bantlara sahip plastik kartları kullanmasıydı. Çok geçmeden nakit verebilen, yatırılan parayı alabilen ve para aktarımı yapabilen daha ileri düzey bir ATM ortaya çıktı. Para ya da PIN hırsızlığını önlemek amacıyla bu makinelerin programlarında güvenlik anahtarlarına ve değişen kodlara yer verilmişti.
İlk ATM’ler müstakil, çevrimdışı makinelerdi. 1970’lerin başmda ATM’leri bugün olduğu gibi bankalarının bilgisayar sistemlerine bağlama çalışmaları başladı. 1980’lerin sonuna gelindiğinde dünyada 100 bin ATM vardı, 1999’da ise bu sayı bir milyonu geçmişti. Bugün makinenin nakitinin bitmiş veya arızalı olması ya da sizin PIN numaranızı unutmanız gibi durumlar dışında neredeyse her büyük şehirde bir ATM para çekebilirsiniz.
İnternet Bankacılığı 1994’ten itibaren tüketiciler fiziksel bir bankaya gitmek dışında yeni bir seçeneğe kavuştular: Güvenli web sitelerini kullanarak para çekmek, yatırmak, aktarmak, yatırım yapmak, kredi için başvuruda bulunmak ve mali hesaplarının bakiyelerini kontrol etmek. Kaliforniya’daki Stanford Üniversitesi’nin Stanford Federal Kredi Birliği ABD’de bu hizmetleri sunan ilk kuruluştu.
