Bektaşilerin kendilerine özgü kimi gelenekleri de vardır. Bunlardan birisi bıyıklarını dudaklarının üstüne doğru uzatmalarıdır. Buna “mühür” derler. Birbirleriyle karşılaştıkları zaman sağ ellerini kalpleri üzerine koyar ve başparmaklarını kaldırarak boyun keserler. Tokalaştıkları zaman baş parmaklarını birbirine değdirirler, aynı anda eğilerek birbirlerinin ellerini öperler. Birisi “vakitler aşk olsun” derken, öbürü “aşkın cemal olsun gülüm” karşılığını verir.
Bektaşi babaları başlarına 12 dilimli taç giyerler, göğüslerine de “teslim taşı” adını verdikleri 12 köşeli küçük bir taş takarlardı. Üstlerine hırka giyer, bellerine kemer kuşanırlardı. Teber ve keşkül taşıyan Bektaşilerin kendilerine özgü sancakları da vardı.
En önemli Bektaşi geleneklerinden birisi de musahiplik, yanı eş tutmadır. Hayatlarının sonuna değin birbirlerine yardımcı olan bu eşler “yol kardeşi” olarak da adlandırılırdı.