İslam ülkelerinde, hastaların tedavi edildikleri sağlık kurumları.
Sonraları bu kurumlara hastane denilmiştir. Vakıf olarak kurulan darüşşifaların yanında tıp medreseleri de açılmıştır. Büyük Selçuklular, Anadolu Selçukluları ve Osmanlılar darüşşifa (hastane) yapılmasına ve bunların halk yararına işletilmesine büyük önem vermişlerdir. Darüşşifalarda hastalara bakan doktorlar bulunur, onların verdikleri ilaçları oradaki eczacılar yaparlardı. Hastalıktan kurtulup da henüz tam olarak iyileşmeyenler, bir süre de tabhanede kalırlar ve orada bakılırlardı. Hemen her külliyenin yanında bir tabhane vardı.
Kayseri’de Gevher Nesibe darüşşifası (1206), Sivas’ta İzzeddin Keykâvus darüşşifası (1217), Divriği’de Turan Melik darüşşifası (1128) Anadolu Selçuklularından kalan darüşşifaların başlıcalarıdır. Bursa’da Yıldırım Bayezit, İstanbul’da Fatih, Edirne’de II. Bayezit, İstanbul’da Süleymaniye, Manisa’da III. Murat darüşşifaları Osmanlılar zamanında yapılanların önemlileridir.