Kapı önü, eşik. Bir tarikata mensup dervişlerin tarikat törelerini uyguladıkları yer, tekke:
Dergâh-ı âli kapıcıları, kapıcılar kethüdasının buyruğunda görev yaparlardı. Sayıları XVII. yy. sonlarında kırk beş bölükken XVIII. yy. başlarında da on beş bölüğe kadar düştü. Bu bölüklerden birinin amiri olan “pişkeşçi“, padişaha getirilen armağanlan sergiler, on birinci bölüğün başı olan “mataracı-i şehriyari” padişahın kırmızı kadife kaplı altın matarasını, on ikinci bölüğün başı olan “iskemle ağası” ise padişahın kırmızı çuha kaplı gümüş iskemlesini taşırdı. Bunlardan başka “serotağ-ı şehriyari” ile “meşaleciler” bulunurdu. Görevleri karşılığında gündelik alan dergâh-ı âli kapıcıları, tören günleri bahşiş toplarlar, ayrıca kendilerine yiyecek ve kumaş da verilirdi.
Büyüklerine âsitâne”, küçüklerine zaviye’ denir. Âsitâneler, aynı zamanda taritot kurucularının türbelerinin bulunduğu yerlerdir. Dergâhlarda ibadet, zikir, eğitim, barınma gibi uğraşlar için özel bölümler yer alır. En büyük bölüm, toplu ayin ve törenlerin yapıldığı “meydan”dır.
