Geçici ya da sürekli olarak kromatik yarım ton (türk müziğindeyse 1, 4, 5 ya da 8 koma) tizleştirilmek istenen notanın önüne (ya da portenin, o notaya ayrılmış çizgisine ya da aralığına) konan işaret. Çift diyez, bir notayı geçici ya da sürekli olarak kromatik iki yarım ton ya da bir tam ton tizleştiren işaret
Ortaçağ ve Rönesans dönemlerinde, bir diyezin etkisini kaldırmak için bir bemol konurdu. Bu, bekar işareti bulununcaya değin sürdü. Notada önceden belirtilmiş bemolün tersine, diyez, XVI. yy.’ın ortalarına değin durgularda, işlemelerde, bitiş skorlarında yorumcunun isteğine bırakılırdı Bir notanın önüne konmuş diyezin etkisinin ölçü sonuna değin sürmesi XVII. yy.’da başladı.
Müzikayı hümayun kurulduktan sonra Türkiye’de batı notası kullanılmaya başladı. Önce Rauf Yekta Bey, daha sonra da H. Saadettin Arel ve Suphi Ezgi, türk müziği aralıklarına uygun üç yeni diyez daha türettiler (1, 5 ve 8 komalık diyezler).