Farsça a. İran, Afganistan ve Tacikistan’da konuşulan, İran dilleri ailesinden yaşayan dillerin en önemlisi.
İran’ın resmi dili olan Farsça. bu ülkedeki nüfus çoğunluğunun konuştuğu dildir (farsi adıyla). Tahranda konuşulan, okul kitapları ve çeşitli iletişim araçları tarafından yayılan Farsça lehçe farklılıklarını ortadan kaldırmak eğilimindedir.
Farsçanın özel bir biçimi olan Tacikçe, Tacikistan Cumhuriyeti’nin ulusal dilidir. Dari adıyla bilinen farsça ise Afganistan’ın iki resmi dilinden biridir. Bu ülkede konuşulan biçimler, iran’da konuşulanlardan büyük farklılıklar gösterirlerse de, edebiyat dili hemen hemen aynıdır.
Farsça uzun süre Hindistan müslümanları ile Küçük Asya Türkleri’nin başlıca kültür dilleri oldu; urdu diline ve Türk-çeye birçok sözcük kazandırdı. Farsça yazmak için, bazı ayırıcı işaretler katılan arap abecesi kullanıldı.
Farsça doğrudan doğruya kuzey İran lehçelerinden alıntılarla zenginleşen orta persçeden doğmuştu. Sonradan sözcük hazinesine Arapçadan, ikincil olarak da Türkçe ve moğolcadan birçok sözcük katıldı. Bugün farsça biçimbilimin üretken biçimlerinden (bir sınıfın sözcüklerinin bir başka sınıfa aktarılma olanağı, sonekleştirme ve birleştirme yöntemlerinin üretimliği) yararlanma sayesinde bu türlü alıntılardan kurtulma yolunda bir istek görülmektedir.
Farsça cins ayrımı göstermez. Ad, belirli ya da belirsiz değerde olabilir. Tanımlık ancak belirsizliği ve tekil durumda birliği saptamak için kullanılır. Ad çekimi yoktur ve bundan dolayı sözcüklerin düzeni önem taşır: özne genellikle cümlenin başında, fiil ya da koşaç cümlenin sonunda bulunur.