Geleneğe, eski alışkanlıklara dayanan şey için kullanılır: Geleneksel oyunlar, yemekler, giysiler. Gelenek niteliği almış, belli aralıklarla tekrarlanan şey için kullanılır: Geleneksel pilav günü.
Geleneksel eğitim, program, yöntem, öğrenci öğretmen ilişkileri, derslik düzeni bakımından çağdaş eğitime ters düşen eğitim türü.
—Tiyatro. Geleneksel tiyatro, türk tiyatrosunda hem halk tiyatrosu (karagöz, meddah, ortaoyunu, vb), hem de köy seyirlik oyunları geleneğini kapsayan tiyatro türü.
Geleneksel Eğitim Anlayışı. Bu tür eğitimde sınıf içi çalışmalarda etkin olan öğrenciler değil, öğretmenlerdir. Öğretim programında yer alan konular öğretmen tarafından anlatılıp açıklanır; öğrencilerin birlikte çalışmalarına, tartışmalarına pek olanak tanınmaz. Öğrencinin başarısı, kendisine anlatılanları bellek gücü ile anımsamasına bağlıdır. Derslikte öğrenciler yüz yüze yan yana değil, sıralarda arka arkaya otururlar. Hoşgörüden çok, katı bir otoriteye önem verilir. Ders araçları, genellikle yalın bir nitelik gösterir.
Geleneksel tiyatro, genellikle yazılı metne dayanmaz, ancak, kurgu ve konuşmalar çoğunlukla belli bir konu çevresinde gelişir. Bir başka niteliği de süreklilik taşımaması, kapalı salon ve dekor gibi öğelere gereksinme duymayışıdır. Düğün, eğlence, bayram gibi vesilelerle oynanan oyunlarda kişilerin karakter niteliği yoktur; hepsi önceden belirlenmiş, kalıplaşmış tiplerdir. Soyutlama, alegori, taklit, doğmaca iç içedir. Bazı oyunların değişmez kuralları ve yapısal özellikleri vardır (örneğin, karagöz oyunları “mukaddeme”, “muhavere”, “fasıl”, “bitiş” gibi bölümlerden oluşur). Köy seyirlik oyunlarında ise animizm, şamanlık gibi eski ritüel-lerden izlere rastlanabilmektedir.
Geleneksel türk tiyatrosu dramatik (meddah, kıssahan, kukla, ortaoyunu, Bitlis zeybeği vb.) ve dramatik olmayan (sihirbazlık gibi gözbağcılık oyunları, gürz-baz, şişebaz, cambazlık gibi güç ve denge oyunları, maymunbaz, ayıbaz gibi hayvanlarla yapılan gösteriler vb.) nitelikte oyunlar içerir. Sözsüz oyunlar içinde de dramatik olanlar bulunmaktadır.
Geleneksel tiyatronun açık biçim ve göstermeci öğeleri çağdaş türk tiyatrosunda, A. K. Tecer, H. Taner, A. Nesin, O. Arayıcı, H. Zeybek gibi yazarlarca da denenmiştir.
