Çiçekler renkleri. kokuları ve türleriyle çeşitli duygulan simgeler.
Parlak renkli ve keskin kokulu çiçekler yoğun duyguları, hafif kokulu ve gösterişsiz çiçeklerse ağırbaşlılığı, ince duyguları dile getirir.
Anadolu’da her çiçeğe hatta her tür bitkiye değişik bir anlam yüklenmiştir. Buna göre akasya zarafeti, hoşa gitme isteğini; ayçiçeği rekabeti; beyaz karanfil yoğun bir platonik aşkı; çuha çiçeği ilk aşkı; ful çiçeği içten bağlılığı; fulya aşkın sona erdiğini; gelincik teselliyi; haseki küpesi çılgınlığı; hanımeli sakıncalı ilişkileri; hercai menekşe şefkati; sümbül içten gelen neşeyi; kırmızı karanfil ateşli bir aşkı; papatya masumluğu; küpe çiçeği çılgınca aşkı; leylak gençliği ve dostluğu; menekşe gizli sevda çekmeyi; şakayık utancı; şebboy azimli olmayı; zakkum ölümü; yasemin bedensel tutkuyu simgeler.
Çeşitli ağaçların mevsimlik çiçekleri de değişik anlamlar taşır. Badem baharı, sevgi dolu bir yumuşaklığı, erik çiçeği özgürlüğü, fındık çiçeği barışma dileğini, kayısı çiçeği karşılıksız sevgiyi, kızılcık çiçeği bağlılığı, nar çiçeği hırçınlığı ve kendini beğenmişliği dile getirir. Beyaz çiçek masumluğun ve temiz duyguların; kırmızı, kavuniçi çiçek coşkun duyguların, tutkuların; mor ağırbaşlılığın; mavi çiçek güzel anıların; sarı çiçek zenginliğin, bolluğun simgesi sayılır. Yörelere göre farklı anlamlar taşımakla birlikte, çiçekleri görünümleri, renkleri ve kokularına göre çeşitli duyguların simgesi sayma oldukça yaygın bir gelenektir.
